زیست مجردانه در تهران مطالعه‌ای به روش نظریه مبنایی

 تصمیم افراد به زندگی مستقل از خانواده و عملی کردن آن، در سال‌های اخیر به یکی از فرایندهای برجسته و قابل اعتنا در شهرهای بزرگ ایران تبدیل شده است؛ طبق آمار غیررسمی اعلام‌شده از سوی مدیرکل فرهنگی سازمان ملی جوانان در شهریورماه سال 90، حدود 27 درصد جوانان در کلان‌شهرهای کشور زندگی مستقل از خانواده دارند، این نرخ در تهران به 30 درصد می‌رسد و این آمار در حال افزایش است. تحقیق منتهی به این مقاله به مطالعه‌ ابعاد گوناگون این سبک زندگی با استفاده از گراندد تئوری پرداخته و در پی ارائه‌ توصیفی فربه از آن بوده است. در این کار کوشیده‌ایم با استفاده از فن مصاحبه به دیدگاه‌های افرادی که این نحو زندگی را در پیش گرفته‌اند نزدیک شویم و به تاریخچه‌ زندگی آنان دست یابیم تا نحوه‌ هویت‌یابی، استراتژی‌های مختلف افراد و خانواده‌ها در مواجهه با مسائل زندگی مستقل، جریان‌های منتهی به آن و عوامل تأثیرگذار بر این اقدام را شناسایی کنیم. در این کار در مرحله کدگذاری محوری با استفاده از خانواده کدگذاری معرفی‌شده توسط استراس و کوربین، زمینه‌ها، علل، استراتژی‌ها و پیامدهای زندگی مستقل از خانواده را از مصاحبه‌ها استخراج کردیم و با وام گرفتن از خانواده‌های کدگذاری دیگر، مرحله‌ انتقالی و عناصر هم‌نشین با این نحو زندگی را نیز نشان داده‌ایم. در پایان در مرحله‌ کدگذاری انتخابی سه خطّ روایی مختلف را با محوریت استقلال و تأثیرگذاری جدی شهر تهران از خلال مصاحبه‌ها تشخیص داده و ذکر کرده‌ایم.